بسیاری از استارتآپهای خصوصی را دیدهاید که از طریق IPO عمومی میشوند.
با این حال، ارزیابی شرکت، زمانی که واحد تجاری هنوز عمومی نشده است، می تواند یک وضعیت دشوار باشد. از آنجایی که شرکت در فهرست نشده است، نمی توان تصوری از ارزش شرکت داشت، زیرا قیمت سهام در ارتباط با کل سهام با مردم اغلب به عنوان ابزاری برای ارزیابی ارزش واقعی شرکت استفاده می شود.
چند روش کمی وجود دارد که به سرمایه گذاران کمک می کند تا ارزش کسب و کار را بهتر ارزیابی کنند. هرچه یک شرکت سال های فعالیت بیشتری داشته باشد، شاخص های کمی دقیق تر خواهد بود.
چشم انداز انکوباتورها، درک آنها از نگرانی های سرمایه گذاران، و توانایی آنها در ترسیم مسیر آینده برای شرکت، همه عوامل مهمی هستند.
پیامدهای خرید سهام گران قیمت
در اغلب موارد، شرکتها به دلایل متعددی (که در قسمت بعدی این مقاله مورد بحث قرار خواهند گرفت)، در حالی که عمومی میشوند، ارزش خود را بیش از حد ارزیابی میکنند.
سرمایه گذاران مشتاق طعمه خرید IPO های گران قیمت می شوند و بنابراین خود را آماده می کنند تا با بار سنگینی که از بازار عرضه می شود، روبرو شوند. بازار سهام و متحمل خسارات مالی هنگفتی در آینده شود.
بازار خودش را دارد راهی برای کشاندن سهام گران قیمت هزینه واقعی آنها چقدر بوده است (خنثی کردن سهام کرکی و در نتیجه قیمت گذاری سهام در ارزشی که بیشتر با ارزش اصلی شرکت مرتبط باشد).
چرا قیمت سهام خیلی بالا می رود؟
افزایش تقاضا: حجم معاملات، که نشان دهنده تعداد سهام معامله شده در یک دوره زمانی معین است، میزان فعالیت بازار است. یک محیط با تقاضای بالا می تواند منجر به ارزش بیش از حد سهام شود.
تغییرات در سود شرکت: زمانی که اقتصاد دچار آشفتگی می شود، مخارج عمومی کاهش می یابد که می تواند منجر به کاهش سودآوری شرکت ها شود. اگر این اتفاق بیفتد، اما قیمت سهام شرکت با سطح سود جدید تطبیق پیدا نکند، ممکن است سهام آن بیش از حد تلقی شود.
نوسانات چرخه ای: قیمت سهام ممکن است بسته به اینکه آیا سهام صنایع در برخی از سه ماهه بهتر از بقیه عمل می کنند تغییر کند.
هشت روش برای شناسایی سهام بیش از حد
به عنوان جزئی از تحقیقات ضروری، هشت نسبت وجود دارد که به طور مرتب توسط معاملهگران و حامیان مالی استفاده میشود:
→ نسبت هزینه به درآمد (P/E)
→ نسبت درآمد هزینه به توسعه (سهام)
→ نسبت ارزش تعهدی (D/E)
→ بازگشت به ارزش (ROE)
→ بازدهی درآمد
→ نسبت فعلی
→ نسبت هزینه به دفترچه (P/B)
→ نسبت هزینه به درآمد (P/E)
نسبت هزینه به درآمد (P/E)
نسبت هزینه به درآمد یک سازمان (P/E) روشی برای تخمین ارزش سهام آن است. اساساً، مقداری که باید برای سود بردن از Re1 خرج کنید، منطقی است. نسبت P/E بالا می تواند به معنای اغراق در سهام باشد.
در نتیجه، تجزیه و تحلیل نسبت P/E سازمانهای رقیب برای بررسی اینکه آیا سهامی که میخواهید مبادله کنید اغراقآمیز هستند، بسیار مفید است.
نسبت P/E با تفکیک ارزش بازار هر سهم بر درآمد هر سهم (EPS) تعیین می شود. EPS با تقسیم سود مطلق سازمان بر اساس تعداد پیشنهاداتی که ارائه کرده است تعیین می شود.
نسبت ارزش درآمد به توسعه (سهام)
نسبت سهام در نسبت P/E در تضاد با توسعه نرخ در EPS سالانه است. در صورتی که یک سازمان دارای سود کمتر از حد مطلوب و نسبت سهام بالا باشد، می تواند به معنای اغراق در سهام آن باشد.
نسبت ارزش تعهدی (D/E)
نسبت D/E تعهد سازمان را در برابر منابع آن برآورد می کند. نسبت پایینتر میتواند به این معنی باشد که سازمان بخش عمدهای از تامین مالی خود را از سرمایهگذاران خود دریافت میکند – با وجود این، تضمین نمیشود که به معنای اغراقآمیز بودن سهام آن باشد.
برای بیان این موضوع، نسبت D/E یک سازمان باید دائماً در برابر عادی برای رقبای آن برآورد شود. این به این دلیل است که نسبت "خوشبخت یا بدبخت" بر تجارت متکی است. نسبت D/E با تفکیک بدهی ها بر اساس ارزش سرمایه گذار تعیین می شود.
بازگشت سرمایه (ROE)
ROE سود سازمان را در برابر ارزش آن تخمین می زند. با تفکیک سود کلی بر اساس ارزش شریک تعیین می شود. ROE پایین می تواند علامت احتمالی سهام اغراق آمیز باشد.
این به این دلیل است که نشان می دهد سازمان در مقایسه با میزان حدس و گمان سرمایه گذاران، حقوق زیادی ایجاد نمی کند.
بازده سود
بازده درآمد اساسا چیزی بر خلاف نسبت P/E است. با جدا کردن EPS با استفاده از هزینه هر سهم، به جای هزینه هر سهم بر اساس درآمد، تعیین می شود.
تعداد کمی از کارگزاران بر این باورند که سهام در شرایطی که هزینه تامین مالی عادی که دولت ایالات متحده می دهد در حالی که پول نقد (که به عنوان بازده سپرده گذاری شناخته می شود) بیشتر از بازده سود می دهد، اغراق می شود.
نسبت فعلی
نسبت جاری یک سازمان ظرفیت آن را برای رسیدگی به تعهدات محاسبه می کند. اساساً با تقسیم منابع بر اساس بدهی ها تعیین می شود.
نسبت مداوم بالاتر از 1 معمولاً نشان می دهد که بدهی ها می توانند به طور رضایت بخشی توسط منابع قابل دسترسی پوشش داده شوند. هر چه نسبت جاری بالاتر باشد، احتمال تداوم افزایش قیمت سهم بیشتر می شود.
نسبت کتاب هزینه (P/B)
آزمایش ارزش واقعی سهام نیز در نسبت P/B سازمان نهفته است. این نسبت برای بررسی هزینه های جاری بخش کسب و کار در مقابل ارزش دفتری سازمان (بدهی های کوتاه منابع مطلق، تفکیک شده با پیشنهادات ارائه شده) استفاده می شود.
برای اطمینان از آن، بهای تمام شده بازار یک سهم را بر اساس ارزش دفتری هر سهم تقسیم کنید. اگر نسبت P/B بالاتر از 1 باشد، ممکن است یک سهم اغراق آمیز باشد.
در اینجا یک مثال با زمینه برای خلاصه کردن آورده شده است
چه مشکلی با IPO ماما زمین وجود دارد:
اخیراً، عرضه اولیه سهام ماما زمین اخبار زیادی را به همراه داشته است و بسیاری از کارشناسان مالی از سرمایه گذاران می خواهند که احتیاط کنند زیرا قیمت سهام بیش از حد است. این به این دلیل است که آنها صورتهای مالی ارزش گذاری را که در آن IPO ها را قیمت گذاری کرده اند، توجیه نمی کنند.
ارزشیابی درخواستی 17 برابر درآمدهای سال مالی 23 است (درآمدهای H1-FY23 722 Cr.) و 26 برابر درآمد سال مالی 22 به ارزش روپیه. 943 کر. نسبت P/E 3400x (بر اساس PAT FY22 با 14.44 کرون و H1-FY23 PAT به ارزش 3.67 کرون 2 روپیه) و 1700x است.
Mamaearth باید سود خود را حداقل 50 برابر با این نسبت P/E افزایش دهد تا بتواند ارزش فعلی خود را توجیه کند. با توجه به این چندگانه درآمد بالا متورم، حباب خواهد ترکید و سرمایه گذاران متحمل ضررهای قابل توجهی خواهند شد.
پاسخ دهید