Verwoest door de overstromingen, inflatie, politieke instabiliteit en economisch wanbeheer, staat Pakistan op het punt het zoveelste economische kerkhof van Zuid-Azië te worden.
Vanaf 2022 heeft Pakistan een schuldenlast van PKR 59.7 biljoen, dat is maar liefst 89.2% van de hele Pakistaanse economie.
De economische crisis in Pakistan is niet nieuw en sinds 75 jaar van zijn onafhankelijkheid heeft het land te maken gehad met verschillende economische crises. Alleen al het IMF heeft Pakistan in de afgelopen 13 jaar 35 keer gered, en dat aantal zal in de toekomst ook toenemen.
In de afgelopen jaren zijn de inherente factoren echter geïntensiveerd en hebben ze een plotselinge piek veroorzaakt in de slechte economische toestand van Pakistan.
Zo is de totale schuld ten opzichte van vorig jaar met 25% gestegen. Terwijl de totale buitenlandse schuld van Pakistan in één jaar tijd schrikbarend met 35% is gestegen.
Daarom zou dit artikel vooral het economische wanbeheer van Pakistan in de afgelopen jaren analyseren en hoe verschillende factoren samen ertoe hebben geleid dat de economie van Pakistan op de rand van een ineenstorting is terechtgekomen.
Oorzaken
Het is relevant om te begrijpen dat de economische problemen van Pakistan geen recent fenomeen zijn geweest, maar een hoogtepunt zijn van slecht economisch beleid, politieke onrust, terrorisme, fundamentalisme, inherente corruptie en militaire dominantie door de jaren heen die is veranderd in een gigantische sneeuwbalbom. Wat, als het barst, niet alleen het land maar ook de wereld zal treffen.
Maar waarom?
Politieke instabiliteit
Geen enkele regering in de geschiedenis van Pakistan heeft haar volledige ambtstermijn voltooid, wat aantoont dat politieke instabiliteit een dominant fenomeen in het land is geweest. Dit leidde ook tot verwaarlozing in de ontwikkeling en economische planning voor het land.
De recente achtergrond van het verdrijven van Imran Khan is direct verbonden met de politieke cultuur van het land en de manier waarop de regering beslissingen neemt.
Aangezien de politiek van Pakistan draait voornamelijk om India en regeringen zijn volatiel, ze nemen beslissingen die niet gebaseerd zijn op puur economisch redeneren, maar stemmen op bankpolitiek. Dit verslechtert uiteindelijk de vooruitzichten om een fiscaal beleid op lange termijn op te bouwen om de schuldencrisis te beheersen en duurzame economische groei in stand te houden.
Daarom is Pakistan het schoolvoorbeeld van hoe politieke instabiliteit de groei van het land kan schaden.
Religieus fundamentalisme
Als we de geschiedenis analyseren, kunnen we vaststellen dat Pakistans inherente cultuur van religieus fundamentalisme het nooit heeft toegestaan de ketenen van eeuwenoude tradities te doorbreken en de moderne hoofdstad-formatie in te luiden.
Hetzelfde fundamentalisme wordt verder gebruikt door Imran Khan en zijn partij, Tehreek-e-Insaaf, om verdeeldheid te creëren, wat mogelijk de laatste nagel aan de doodskist kan zijn bij het starten van de burgeroorlog binnen de natie.
Als gevolg hiervan zou het leger de administratie overnemen en miljoenen mensen zullen worden getroffen door geweld, honger en terrorisme.
Terwijl terreurgroepen van eigen bodem, zoals Tehreek-e-Taliban, nu strijden om de macht in Pakistan, zou de burgeroorlog niet alleen op één of twee fronten plaatsvinden, maar op vele. Dit zal nog worden verergerd door bevrijdingsgroepen van Balochistan en Khyber-Pakhtunkhawa die zich helemaal willen losmaken van het land.
Het lijkt misschien onwaarschijnlijk. Recente ontwikkelingen, waaronder overstromingen in deze regio's, onophoudelijk geweld door het leger en voortdurende bombardementen door rebellengroepen, vertellen echter een ander verhaal.
Terugkomend op de economie, hoe zou de economie functioneren als er geen land was?
Politiek van freebies en subsidies
De politiek van freebies heeft extra druk uitgeoefend op de schatkist van de overheid. Hoge subsidies hebben de huidige regering voor een groot dilemma gebracht of ze de populariteit onder de burgers moet behouden of een einde moet maken aan de freebies om de druk op de economie te verminderen.
Dus, hoe werkt dit?
De zittende regering geeft enorme subsidies en neemt buitenlandse schulden aan om de stem van de bevolking te kanaliseren. Als de nieuwe regering komt, heeft ze al een enorm schuldenprobleem. Maar om populariteit te behouden, kunnen ze subsidies niet afschaffen en dus meer leningen aangaan om op de een of andere manier de wielen van een verroeste economie in beweging te brengen en voorlopig een economische ramp te voorkomen.
En de lus gaat verder….
Het resultaat is dat de buitenlandse schuld van Pakistan, met uitzondering van China, al 65 miljard dollar heeft bereikt, met de vrijvallende munt als kers op de taart.
Zie je, de schuld wordt niet gebruikt voor economische groei, maar als een palliatieve pil om de economie op de een of andere manier te slepen. En dat is een van de redenen voor de dalende economische groei, ook bij de toename van leningen.
Militaire inmenging
Aangezien het absolute gezag in handen is van het militaire establishment, zijn de belangrijkste beslissingen niet gebaseerd op de behoeften van de bevolking, maar op het leger. Dit blijkt uit de hoge toewijzing van begrotingshoofden aan het leger (17.5%).
In feite is het totale percentage van de militaire uitgaven en schuldaflossing (29.5%) voor de begroting 2022-23 maar liefst 47% van het totale budget.
Het betekent dat bijna de helft van de begrotingsuitgaven wordt toegewezen voor schijnbaar geen productief gebruik als we het in puur economische termen analyseren.
Een ander aanzienlijk bedrag wordt rechtstreeks in de economie gepompt via subsidies en freebies, een andere reden tot zorg.
China
Omdat vaak wordt beschuldigd dat China's schuldenvalbeleid de oorzaak is geweest van de huidige staat van Pakistan, moeten we diep in de kwestie kijken en begrijpen dat China slechts de katalysator is in de toch al stervende economische gezondheid van het land.
Waarom?
China stelde een buitensporige lening voor tegen een zeer hoge rente voor de bouw van de China-Pakistan Economic Corridor (CPEC) in het kader van zijn BRI-megaproject. Onder BRI worden in totaal 26 projecten, waaronder dammen, wegen, bruggen en de haven van Gwadar, gebouwd door Chinese bedrijven en arbeiders in het hele land.
Interessant is dat, aangezien er geen Pakistaanse bedrijven of burgers rechtstreeks in dienst zijn, het geld teruggaat naar China en er niets gunstigs in termen van werkgelegenheid of aanverwante voordelen gebeurt voor Pakistaanse burgers. In plaats daarvan hebben de projecten veel leed veroorzaakt voor de mensen die rond deze projecten wonen.
Daarom lijkt China's Belt and Road-initiatief te hebben gefaald, aangezien de grote projecten in het kader van de BRI nog niet in staat zijn geweest om geld te genereren of op tijd te zijn voltooid zoals verwacht.
Bovendien, aangezien de leningen tegen zeer hoge rentetarieven worden aangegaan in vergelijking met de wereldwijde normen, is de buitenlandse schuldendienst van Pakistan ook gestegen. Nu neemt Pakistan leningen aan tegen hoge commerciële tarieven om de leningen uit het verleden terug te betalen.
Een andere Loop gaat verder….
Een ander verwant probleem is de ongelijkheid in de economische vooruitgang tussen alle regio's. Het hart van Pakistan, voornamelijk de regio Punjab en Sindh, is sterk ontwikkeld in vergelijking met Balochistan en KPK.
Waarom?
Religieus fundamentalisme en discriminatie hebben de mensen in deze regio's, die voornamelijk bestaan uit de Ahmediya- en Pashtun-gemeenschappen, gedegradeerd tot tweederangsburgers in hun eigen land.
Veiligheid en terrorisme
Wat betreft buitenlandse investeringen zijn de politieke instabiliteit en het gebrek aan veiligheid het meest ontmoedigende aspect voor buitenlandse investeerders om in het land te investeren. Afgezien daarvan heeft de oorlogszuchtige houding van Pakistan ten opzichte van India ertoe geleid dat miljarden dollars zijn weggespoeld.
Een andere ontmoedigende factor zijn de terugkerende aanvallen op vreemdelingen. Dit kan worden bevestigd door de recente terroristische aanslagen op Chinese en Sri Lankaanse staatsburgers.
Bovendien, met de toenemende armoede, zou Pakistan, dat al een fabriek van terroristen is, terreurgroepen kunnen creëren met meer mensen die niets te verliezen hebben. Het zal ook de bestaande organisaties krachtig maken, waaronder ISIS-Khorasan de eerste zorg is voor de hele regio.
Met Pakistan op de grijze lijst van de FATF is de ruimte voor buitenlandse investeringen verder verslechterd.
Stervende valuta
De Pakistaanse roepie is vrij dalend en schommelt rond de waarde van 220 in vergelijking met de Amerikaanse dollar. Als gevolg hiervan is de Pakistaanse roepie de slechtst presterende valuta in Zuid-Azië geworden, met een daling van bijna 16.5% alleen al in juni.
De situatie is verder verslechterd door de hoge inflatie over de hele wereld. In Pakistan heeft de inflatie 300% bereikt als gevolg van overstromingen en IMF-omstandigheden. En als, zoals het lijkt, de wereldeconomie in een recessie belandt, zal Pakistan niet veel lucht hebben om in te ademen.
Nu terug naar de oorspronkelijke vraag waarom het falen van Pakistan ook gevolgen zal hebben voor de wereld en India. Pakistan is een door kernenergie aangedreven land en daarom is het te groot om te falen. Als kernkoppen in handen komen van terroristen, kan de wereld onherstelbare schade oplopen.
Current Status
Pakistan heeft sinds 2010 te maken met een grote overstroming, waardoor de inflatie en de Pakistaanse roepie fors zijn gestegen. De regering heeft het verlies van de overstromingen op $ 40 miljard geschat, en de kosten kunnen verder oplopen. Mensen die al last hebben van de economische crisis, zijn nu beladen met overstromingen en inflatie.
Wat de deviezenreserves betreft. Pakistan heeft slechts $ 2 miljard aan reserves, die nauwelijks 5 weken import kunnen betalen. Het probleem blijkt ook uit het hoge betalingsbalanstekort ($ 15 miljard), schuldaflossing en enorme devaluatie van de Pakistaanse roepie.
Verderop komt het relevante probleem ook tot uiting in het gebrek aan coherent begrotingsbeleid voor de lange termijn. Het Pakistaanse belastingbeleid verandert bijvoorbeeld elke 2-3 maanden door incompetente belastingautoriteiten, wat blijkt uit het feit dat de grootste bevolking van het land nog steeds geen belasting betaalt.
Bovendien is het land vrijwel uitgesloten van de particuliere kapitaalmarkten vanwege de enorme spreiding van 16% tussen de laag gewaardeerde PKR en de dollar. Dit leidde tot bijna verwaarloosbare investeringen in buitenlandse portefeuilles, directe buitenlandse investeringen en andere bronnen van instroom van vreemde valuta.
Interessant is dat het land ook een netto-importerend land is geworden, inclusief tarwe, thee en suiker.
Ondertussen is de Russische invasie van Oekraïne voor Pakistan een korreltje zout op de wond geworden. De invasie veroorzaakte een piek in de wereldwijde brandstof- en grondstoffenprijzen. Het betekent dat Pakistan nu meer moet betalen om dezelfde hoeveelheid brandstof of goederen van de buitenwereld te kopen.
En aangezien de Pakistaanse politiek in hoge mate draait om freebies en subsidies, heeft de regering de prijzen daarna niet verhoogd, wat leidde tot een verdere belasting van de schatkist van het land.
Met de goedkeuring van de lening door het IMF heeft Pakistan echter enkele voorwaarden aanvaard en de subsidies aanzienlijk verlaagd. Toch moet de overheid aan meer voorwaarden voldoen om de verdere tranche van het pakket te ontvangen.
Wat staat er te gebeuren?
De vraag is nu, wat gebeurt er precies met Pakistan?
Zoals de Pakistaanse econoom Atif Mian zei, besteedt het land zijn groei uit door enorme schulden aan te gaan. Zo heeft Pakistan bijvoorbeeld zijn infrastructuurproject gedelegeerd aan China onder China Pakistan Economic Corridor (CPEC) door er schulden van te nemen. Nu is de keuze aan de Chinezen, en aangezien al het geld teruggaat naar China, laat het geen ruimte voor multiplicatorgroei. Het is het tegenovergestelde van wat we trickle-down-economie noemen.
Daarom is de delegatie van groei de duivel geworden in de crisis in Pakistan.
Bovendien moet de Pakistaanse politieke instabiliteit worden aangepakt om getuige te zijn van een stabiliteitsperiode. Politici moeten afstand nemen van freebies en religieuze politiek en zich concentreren op het nemen van bittere pillen om onmiddellijke hulp te zoeken.
Zoals verschillende economen en beleidsmakers hebben opgemerkt, zal de overgang pijnlijk zijn.
Dus kunnen we zeggen dat de politieke instabiliteit de huidige staat Pakistan heeft veroorzaakt?
Laten we dit begrijpen; de economische crisis is veroorzaakt door het hoogtepunt van een ongelukkige reeks gebeurtenissen die zich over een lange periode hebben verspreid en die direct of indirect verband houden met de ene reeks politieke instabiliteit en incompetentie.
Hier is politieke instabiliteit niet alleen beperkt tot regeringen, maar alle politieke instellingen, inclusief permanente, hebben hun hoogtepunt bereikt in wat we vandaag zien.
Het idee hier is dat extractieve politieke en economische instellingen de kern vormen van de vernietiging van elk land. De term is in detail uitgelegd in het boek "Why Nations Fail?" die een diepgaande historische anekdote geeft over hoe sommige landen ontstonden en faalden.
Kijkend naar Pakistan kan de bewering dat regeringen verantwoordelijk zijn niet worden opgevat als het bouwwerk van het argument dat politieke instabiliteit de voornaamste reden is voor de economische crisis. De corruptie en incompetentie die inherent zijn aan alle instellingen hebben de fundamenten van het land opgevreten.
Hoewel het IMF het 14e pakket voor Pakistan van $ 1.1 miljard van de 4 miljard dollar zijn de fundamentele principes van bestuur nog steeds geen steun voor grootschalige economische hervormingen en correctie.
Aan de lening van het IMF zijn ook voorwaarden verbonden. Het heeft de regering gevraagd de brandstofprijzen te verhogen en subsidies te verlagen om hun staatskas te verbeteren, waardoor de regering de woede van de burgers onder ogen moet zien. Dit zal ook gevolgen hebben voor de burgers die al worden getroffen door onophoudelijke overstromingen.
Pakistan heeft niet veel keuze, aangezien zijn traditionele bondgenoten, waaronder Saoedi-Arabië, de VAE en China, niet in de stemming zijn om financiële steun te verlenen.
Het wordt dus een moeilijke beslissing voor de regering. Hoewel de recente begroting de subsidies voor gas en brandstof heeft stopgezet, moet er nog veel gebeuren.
Als Pakistan getuige wil zijn van iets tastbaars, dan mag het militaire establishment de buitenlandse subsidies en hulp niet voor hun doel gebruiken. Omdat het een zeer corrupt land is, moet er bovendien voor transparantie worden gezorgd om te zorgen voor een rechtvaardige verdeling van hulp en beleid over het hele land.
Voorlopig is het duidelijk dat de situatie in Pakistan in beweging zal blijven, misschien zelfs verslechterd. De inflatie zal een nieuw hoogtepunt bereiken, aangezien het IMF ervoor zal zorgen dat de autoriteiten aan de voorwaarden voldoen.
Elke natuurramp die het uiterlijk van het land vanaf de satelliet kan veranderen, heeft gevolgen op de lange termijn. Met 33 miljoen mensen, waaronder 16 miljoen kinderen, in 118 districten die getroffen zijn door aanhoudende overstromingen, de aantallen zullen niet snel stoppen, en het herstellen van de schade zal meer geld en tijd kosten.
Aangezien de overstromingen de armste regio's van Pakistan hebben getroffen, is er een grote kans op een toename van terreuractiviteiten en afscheidingsbewegingen.
Voor het leger zal in december 2022 het militaire leiderschap veranderen. Maar aangezien het leger zijn macht in elke sector heeft verankerd, zal het nergens wijken voor democratisch leiderschap.
Met de enorme bevolking van 220 miljoen is het belangrijkste om op te merken dat een groot land als Pakistan, of zelfs Rusland, een enorm belang in de wereldeconomie heeft. Daarom kan Global Leadership niet om de olifant in de kamer heen.
Deze keer niet!
Met een inflatie van meer dan 300% in het door overstromingen geteisterde Pakistan, heeft het land nog een lange weg te gaan.
De economische crisis in Pakistan is niet gelijk aan die in Sri Lanka. De reden is dat wanneer een land met een enorme bevolking, op de rand van instorten, kernwapens heeft en een baarmoeder van terrorisme is, de buurlanden en de wereld in het algemeen het stervende bestaan ervan niet kunnen negeren.
Laat een reactie achter